jak groźne piękno gór, bezmiar morza; niekiedy<br>taka okazjonalna postawa estetyczna wobec przyrody ma charakter<br>nawykowy, bywa wynikiem skłonności naśladowczych czy swoistej,<br>ekologicznej mody,<br> 3) maksymalny stan estetyczności ma miejsce, gdy słabe nawet bodźce<br>płynące od przyrody są odczuwane i żywo przeżywane estetycznie; <br>wówczas przyroda jest przede wszystkim piękna, a człowiek<br>obdarzony silną wrażliwością na to piękno poszukuje spontanicznie<br>możliwie jak najczęstszych, długotrwałych kontaktów z naturą; stale też<br>utrzymuje żywą postawę estetyczną wobec przyrody; niekiedy następuje<br>świadome doskonalenie tej postawy, zaostrzanie wrażliwości, pogłębianie<br>przeżyć estetycznych oraz samoświadomości estetycznej w tym względzie.<br> Następne pytanie co do stanów estetyczności dotyczy warunków<br>powstania czy