Molierowskiej komedii o Don Juanie prowadzi nas prosto w naszą własną współczesność. Istotnie: po drugiej wojnie światowej "Dom Juan" Moliera odżył nie tylko w teatrze, lecz i w filozofii. Dla egzystencjalistów spod znaku Sartre'a stał się znakomitym i znamiennym przykładem dzieła o człowieku absurdu, to znaczy po prostu o prawdziwym człowieku. Tak właśnie stawia sprawę Albert Camus w swoim słynnym "Micie Syzyfa" z 1942 roku, gdzie specjalny rozdział poświęca postaci Molierowskiego Don Juana.<br>Jest to jednak zupełnie odmienne pojmowanie absurdu niż to, które było właściwe barokowi i Molierowi. Absurd barokowy bowiem to ukryty sens świata. Absurd egzystencjalny zaś to świat nieuleczalnego bezsensu