nierówno, zdrapany strup na przedramieniu, pęknięty paznokieć na najmniejszym palcu, "Lubi pani telewizję?", mocno, prawie po piłkarsku umięśniona łydka, zdrowa, silna, z wydatnym wyżłobieniem między kością a mięśniem, jaśniejący rowek przedziałka pośrodku głowy i rozchodzące się pasma kasztanowych włosów, jeden siwy włos, samotny, "Bardzo chciałabym dostać tę pracę", spocone czoło, czółenka zmarszczek, skrawek pachy z liszajem granatowego, niedokładnie wygolonego owłosienia. "Skąd ma pani tę bliznę?", ślady szwów, "Naprawdę, nie będzie jej widać, smaruję maścią".<br>Widownia przypatrywała się z gorszącym zainteresowaniem całej procedurze, nie mogąc oderwać oczu. Na ekranie pojawiały się kobiety to z jednej, to z drugiej kolejki, wspomagane pytaniami dwojącego