monotonne. Coraz częściej byłam sama. On stał się obojętny na wszelkie propozycje, a ja coraz bardziej czepialska. Każde spotkanie kończyło się kłótnią, i to o byle co. Za każdym razem, kiedy chciałam porozmawiać o tym, co się z nami dzieje, słyszałam: tak to już jest, każdy związek to przechodzi. Powoli czułam, że to nie ma sensu. Związek, w którym tylko ja walczę o to, by było lepiej? Mimo że moje szczere chęci i działania nie przynosiły rezultatów, nie przestawałam. Przecież go kochałam i nadal kocham. Chciałam mu to powiedzieć, kiedy po burzliwej wymianie zdań Eryk opuszczał mój dom. Nie chciałam rozstawać