nikogo już nie zastałem, <br>gdyż wszyscy chłopcy przemienili się przez ten czas w srebrne <br>widelce, które rzędem leżały na ziemi.<br><br>Został tylko pan Kleks, zajęty w dalszym ciągu swoim <br>czajnikiem i usiłujący palcem zatkać jego dzióbek.<br><br>Ustawiłem tacę z siedmioma szklankami na trawie i nakryłem <br>ją chustką tak, jak to czynią cyrkowi sztukmistrze.<br><br>- Coś ty narobił! - rzekł <br>do mnie wreszcie pan Kleks. - Ukradłeś chmurę. Odtąd <br>już nigdy nie będzie deszczu ani śniegu, ani nawet wiatru. <br>Wszyscy będziemy musieli zginąć z posuchy i upału.<br><br>Rzeczywiście, w górze nad nami wisiał przeczysty błękit <br>i nagle zorientowałem się, że jest to emaliowany niebieski <br>czajnik