musi być konsekwencją braku równowagi, natomiast jest możliwa zależność odwrotna. W tym samym duchu, można stwierdzić, że głównym miernikiem ułomności systemowej socjalizmu jest nie tyle rozmiar niezaspokojonego popytu, ile skala nadmiernych kosztów związanych z wyborem niewłaściwych technologii. <br>Chociaż Kornai akcentuje związek niedoborów z brakiem dyscypliny finansowej, to można i drugi czynnik traktować jako jedną z głównych przyczyn braku zainteresowania zmianami technologicznymi, zarówno po stronie produktu, jak i procesu wytwórczego. Niejednokrotnie zwracałem uwagę na fakt, że niezachwiana gotowość planistów do tolerowania budżetu oznacza, iż menedżerowie nie mają żadnych zachęt do ograniczania kosztów. W jeszcze mniejszym stopniu są oni zainteresowani angażowaniem się w