zwyciężyło. Niedawne utyskiwania i złośliwości, jakie z Krakowskiego Przedmieścia, gdzie zbierali się literaci, dobiegały na Nowy Świat, na korytarze IBL-owskie (to nowomowa i pretensjonalne rojenia "badaczy owadzich nogów"!), przeszły szybko do literackiego folkloru, by wreszcie całkiem zaniknąć.<br> Tym bardziej, że w Instytucie Badań Literackich schronienie znalazła grupka badaczy po czystce, jaka nastąpiła na uniwersytetach w marcu 1968. W Instytucie organizowano najciekawsze sesje naukowe i redagowano najlepsze czasopismo humanistyczne. W Instytucie też znajdowała swoje miejsce spotkań intelektualna, a wkrótce polityczna opozycja. Krytyk (i najlepiej zarazem teoretyk czy historyk literatury) był wtajemniczonym w tajniki zawodowej samowiedzy i z tego powodu przysługiwała mu