w ten sposób stanów optymalnych może być wiele, przy czym nie są one ze sobą w pełni porównywalne. Każda z sytuacji optymalnych w sensie Pareto odpowiada odmiennym proporcjom podziału globalnego dochodu między członków społeczeństwa, co m.in. oznacza, że wybór między nimi nie może być dokonywany tylko przy użyciu kryteriów czysto ekonomicznych. Przy ocenie proporcji podziału muszą być brane pod uwagę także kryteria pozaekonomiczne, np. moralno-etyczne. Nie można jednak zakładać, że doskonała konkurencja, która w świetle teorii dobrobytu prowadzi do optymalnej w sensie ekonomicznym (w sensie optimum Pareto) alokacji zasobów, zapewni również optymalny podział dochodów z punktu widzenia kryteriów moralno