nie byłoby odkrycia Kopernika, co jest rzeczą oczywistą, i - co jest mniej oczywiste i trudniejsze do udowodnienia - nie byłoby sztuki renesansowej. Można zaryzykować twierdzenie, że myślenie matematyczne towarzyszyło artystom renesansu w ich zamiłowaniu do klasycznej proporcji, symetrii, harmonii. Można pokazać przykład takiej jedności myślenia naukowego i artystycznego: będzie nim Leonardo da Vinci. Ale tylko u tak wybitnego mistrza ta zależność wystąpi bezpośrednio. Inni wybitni matematycy nie musieli być artystami ani artyści matematykami. Nie w jednej osobowości łączyły się te cechy, ale w całości procesu kulturowego epoki.<br>W XV w. notujemy w kręgu Akademii Krakowskiej żywe zainteresowanie kulturą humanistyczną Włoch i kulturą