żywa pozostała pamięć przyszłych pokoleń<br>o zmasakrowanym<br>narodzie, i na znak, że zawsze żywy i świeży jest nasz ból po nim.<br> Kościołowi narodowych pamiątek przybędzie jeszcze jedna.<br> Będziemy tam prowadzić dzieci i opowiadać o najpotworniejszych<br>w dziejach świata<br>męczeństwie ludzi. W centrum tego pomnika, którego tragizm<br>uwydatniają otaczające<br>go nowoczesne, da Bóg, Szklane Domy odbudowanego miasta, płonąć<br>będzie nigdy nie<br>gasnący ogień. Przechodnie będą zdejmować przed nim kapelusz.<br> A kto chrześcijanin - przeżegna się znakiem krzyża...<br> Więc z dumą, z żałobną dumą będziemy nosić tę rangę, wszystkie<br>inne zaćmiewającą - rangę Żyda polskiego - my, cudem i<br>przypadkiem pozostali przy<br>życiu. Z dumą? Powiedzmy raczej