zachowań autoagresywnych są wskaźniki przedstawiające dynamikę i udział zjawiska w strukturze społecznej. Uzyskane na tej podstawie dane dowodzą potrzeby rewizji poglądu, iż na owym kontinuum szkodliwych i dysfunkcjonalnych zachowań zabójstwo jest zachowaniem krańcowym, najbardziej niebezpiecznym, samobójstwo natomiast steruje w stronę drugiego, mniej niebezpiecznego, mniej niepokojącego bieguna zachowań. Tego stanowiska nie da się bowiem utrzymać przy najprostszej nawet analizie statystycznej społecznych konsekwencji obydwu typów zachowań.<br><br> Jeśli jako punkt wyjścia przyjmiemy wskaźniki umieralności w Polsce w roku 1995, to okaże się, że samobójstwo jako przyczyna zgonu jest kilkakrotnie częstsze niż zabójstwo. Zwłaszcza jeśli podstawą porównań uczynimy wskaźniki zjawiska - współczynnik śmierci na 100 000 ludności