płyną z zastanawiania się nad przeżyciem wojennym, są raczej niepokojące. Wierząc mocno w zniszczenie doktryny rasowego nadczłowieka - można zapytać, czy tak potężny ładunek zła da się pogrzebać i zapomnieć, jak to usiłowano zrobić po pierwszej wojnie światowej, trwając w złudzeniach prosperity. Wszystko zależy od tego, jak w sumieniu swoim człowiek da sobie radę ze zwątpieniem. Jeżeli zadomowi się w nim, jeżeli uzna walkę o "przestrzenie życiowe" za stan naturalny - ukażą się na widowni realistyczni politycy, którzy w równowadze sił i wzajemnym szachowaniu się państw będą szukać jedynej podstawy międzynarodowych stosunków - co, jak wiemy, nie prowadzi już do "małych wojen" między dwoma państwami, ale