okazał się mitem w takim samym stopniu jak osiemnastowieczny szlachetny dzikus. Prawda leży - co można było łatwo przewidzieć, znając jej odwieczne upodobania w zakresie wyboru miejsc do leżenia - oczywiście pośrodku. Nie daj Boże, aby kiedykolwiek zaczęto nas "beteryzować" (zwłaszcza na metodę chirurgiczną ja się osobiście nie piszę) - ale też nie daj Boże, abyśmy kiedykolwiek dali sobie wmówić, że drzemiące w nas zło można zlekceważyć.<br> Wracam w tym miejscu do Orwella (a już niedługo wrócę też do Miłosza i innych poetów). Raz jeszcze: po co komu dzisiaj lektura Orwella? W jakim sensie ten literacki ekspert od totalitaryzmu ma nam jeszcze cokolwiek do powiedzenia