jest tego świadomy. Wie, jaki jest realny układ sił, który wyklucza powstanie zbrojne, prowokowanie czy ruch podziemny w stylu Solidarności. Pozostaje mu dyplomacja w duchu buddyzmu: oddzielająca sprawców nieszczęścia narodu od ich czynów i wyrzekająca się przemocy. Dlatego ludzie z najbliższego otoczenia dalajlamy kontaktują się z władzami chińskimi, a sam dalajlama powtarza od lat - tak jak uczynił to teraz w Polsce - że nie dąży do oderwania Tybetu od Chińskiej Republiki Ludowej, a jedynie do spełnienia obietnicy Pekinu o autonomii.<br><br>Mimo tych deklaracji Chińczycy nie przestają przezywać dalajlamy separatystą chodzącym na pasku wrogich Chinom sił imperialistycznych. Ale i w Pekinie pod tą