pojedynczym odbiorze. Dynamizacja jest tym elementem naszej analizy,<br>który umożliwia przejście od tego, co obiektywne, do tego, co<br>subiektywne w aspekcie poznawania sztuki. Sam proces jest pozaczasowy i<br>możemy twierdzić, że prowadzi do subiektywizacji dzieła sztuki. Do<br>odbiorcy należy to, jak dalece potrafi zdynamizować daną strukturę<br>rudymentarną, lub inaczej, jak dalece ona dla niego się zdynamizuje.<br> Nie zaprzecza to temu, że przedmioty, np. natury, są dla nas "ładne"<br>lub "brzydkie". Mają swoją strukturę i my jako odbiorcy zauważamy tam<br>ślady piękna lub innych wartości. Niczego w nich nie konkretyzujemy, -<br>gdyż, jak pisze Ingarden - konkretyzować można jedynie schematyczne<br>dzieło sztuki wraz z