tylko na poziomie klas społecznych, a nie na poziomie jednostek. Rozumiemy metodologiczne i teoretyczne argumenty przytaczane przez <name type="person">Ivana i Szonję Szelenyi</> na rzecz takiego podejścia i większość z nich podzielamy. Mają oni oczywiście rację, że osiągające pozycje w nowej elicie dzieci nomenklatury nie "dziedziczą" pozycji rodziców, gdyż nowe pozycje są dalece odmienne od starych: pod względem struktury, dróg osiągania, legitymizacji itd. Racje mają, że niektórzy potomkowie nomenklatury buntowali się przeciw rodzicom, co nierzadko wiodło ich w szeregi opozycji politycznej i w konsekwencji do stanowisk w nowej elicie, których w żaden bezpośredni sposób nie zawdzięczali swym rodzicom. Niemniej sądzimy, że nie należy