plakaty, co byłoby swego rodzaju ironią historii, bo niemieccy konserwatywni rewolucjoniści raczej nie wyrażali się przychylnie na temat demokracji. Nie mogą się tedy powieść próby "dekonstrukcji" tego terminu, jakiej dokonał w swej książce "Anatomia Konserwatywnej Rewolucji" [3] niemiecki badacz Stefan Breuer udowadniając, że autorzy zaliczani zwykle do Konserwatywnej Rewolucji tak dalece różnią się od siebie w poglądach na zasadnicze kwestie polityczne, gospodarcze, ustrojowe itd., że właściwie nie mają ze sobą nic wspólnego. W związku z tym postulował on, żeby skreślić "konserwatywną rewolucję" z listy nurtów politycznych XX wieku [4].Mimo iż Breuer ma pod wieloma względami rację wskazując na daleko posuniętą