chrapanie.<br>&lt;tit&gt;Port Authority Bus Terminal&lt;/&gt;<br>Na dworze jest jeszcze jasno. Carlos przystaje pod wystawą sklepiku z pornografią, gdzie w oprawie neonowych liter XXX jeżą się kępy beżowych sztucznych członków, i zadziera głowę w stronę dalekich ramp, po których jeden za drugim jak japońskie gąsienice wpełzają do dworcowego brzucha szarosrebrne autobusy dalekobieżne o przyciemnionych szybach. Rampy sięgają piątego piętra, szóstego. Carlos prędko liczy autobusy, kalkuluje w myślach wytrzymałość betonu, moduł Younga, kąty nacisku. Ósma Aleja otacza go najdelikatniejszą ektoplazmą dieslowskich spalin i wszechobecnym hukiem. Carlos rusza, uskakuje przed zieloną cysterną z napisem MYSTIC na burcie i przebiega jezdnię. Kierowane fotokomórką szklane wrota