oczu, dla rąk, dla słów. Żyłem, jakbym był cały usztywniony. Cały w gipsie. Manifestowałem swoją bezinteresowność - przed kim? Przed Grzegorzem? Wobec kogo? Wobec niej? Żeby się nie czuła "zobowiązana"?! Wobec siebie! Idiota! <br>Przez tę narzuconą sobie oschłość byłem bliski załamania. Traciłem grunt pod nogami. Podnosiła łeb i gryzła myśl - że daremna jest moja ofiara, a wielka szansa życiowa, jaką jest konkurs, już nigdy nie wróci. <br>Ale teraz to nie ma już znaczenia. Gdyby można było cofnąć czas, nic bym nie zmienił. Postąpiłbym tak samo. Tylko nie zachowywałbym się tak idiotycznie. Przez trzy miesiące! Ale dość! "Gdybanie" jest wyjątkowo głupią rozrywką. <br>Jak