uczyni wielki zgiełk na moje powitanie. Taki zgiełk, żeby z daleka go słyszano. I niech pan profesor będzie zdumiony, że mnie widzi.<br>- Ja w ogóle będę zdumiony!<br>- O to idzie, aby nikt nawet nie przypuszczał, że ja tu byłem w nocy.<br>- Rozumiem! Mam być chytry!... Będę chytry! I będę się darł wniebogłosy. Zresztą gdybym ja tego zaniedbał, mój brat huknie tak, że słychać będzie na trzy mile. Co ty tu masz, chłopcze? - Nic. Taki sobie drobiazg...<br>-- Na strychu go znalazłeś?<br>- Tak. Przypomniałem sobie, że to widziałem, kiedyśmy zwiedzali strych. Pamięta pan profesor? Ale my już musimy iść rzekł szybko, jakby unikając