nagle znajomy głos. Bałam się podnieść wzrok. Z szarych półbutów wystawały skarpetki w ukośną szkocką kratkę. Nogawki spodni drżały na wietrze.<br>To był Marek. W końcu musiałam spojrzeć mu w oczy.<br>Ubrany jak do miasta, nie jak do latania. Na to rozpięta kurtka, pod którą hulał wiatr. W czapce z daszkiem. Bez szalika i bez rękawiczek. Przez chwilę próbowałam policzyć kieszenie w jego kurtce. Osiem albo dziewięć... Nie mogłam się skoncentrować.<br>-. Wracam z Austrii i wpadłem po drodze do Stochwiczów. Oni handlują sprzętem paralotniowym. Przywiozłem im ciekawe prospekty - wyjaśnił.<br>Nadjechał autobus. Podniosłam się niechętnie. Szkoda, że nie możemy dłużej porozmawiać<br>- Zostań