odznaczony Krzyżem Walecznych za zdobycie niemieckiej armaty (zawsze twierdził, że to był przypadek) zasługuje chyba na kilka ciepłych słów.<br><br>&lt;au&gt;Nika KŁOSOWSKA&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Ignacy Klibański&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Bardzo spóźnione wspomnienie.&lt;/&gt;<br><br>Już sama wiadomość o jego śmierci była spóźniona. Zmarł w Londynie 20 września 1988, o czym jego brat Marek zawiadomił Rozgłośnię Polską RWE listem datowanym w Uppsali 6. X. 1988, który dotarł do Monachium w pięć dni później.<br><br>&lt;page nr=170&gt;<br><br> Byłem niegdyś szefem Ignasia - tak go zawsze w myślach nazywałem - z tego tytułu zwrócono się do mnie, bym napisał pośmiertne wspomnienie.<br> Parę danych, jakie mi udostępniono w RWE starczyłoby na jedno krótkie zdanie, więc &lt;orig&gt;obtelefonowałem&lt;/&gt; trzy osoby