naprawy (Promienisty reperował budziki), ale przecież nie mogła ciągle<br>interesować się budzikami. Zresztą ten przywieziony dawno stał przy<br>łóżku, w pokoju pod schodami. Wieczorne odwiedziny ciotki w barakowozie<br>nie dawały mi spokoju.<br> - Po co ciocia chodzi do Promienistego? - zapytałem wprost.<br> Spojrzała na mnie, zdziwiona, ale nic konkretnego nie powiedziała.<br>- Wspominamy dawne czasy, kotku.<br> Mirka śmiała się. Mówiła, że ciotka kocha się w Promienistym. - To<br>narzeczony pani Zosieńki.<br> W końcu wykorzystałem porę kolacji (śniadania<br>i kolacje jedliśmy razem na górze) i poszedłem zawołać<br><br><br><br><br>&lt;page nr=92&gt;<br>ciotkę. Wbiegłem po schodach i zapukałem do zielonych drzwi.<br> - Proszę - usłyszałem głos Wielkiej Szczęki. Poruszyłem klamką i<br>omal nie spadłem