członkowie elity duchowej. Ale to nie znaczy, że za życia jednostki szczególnie twórcze znajdują dla siebie przywileje w społeczeństwie. Dzieje kultury przynoszą aż nadto wiele przykładów życia w nędzy i zapomnieniu przez tych, którym po latach stawia się pomniki czy pośmiertnie doprowadza do pełnego wydania ich dzieł. <br>Dlaczego tak mało dba się o elitę duchową? Dlaczego nie uprzywilejowuje się tych, którzy ukierunkowują własną energię psychofizyczną na realizację wartości duchowych? Dlaczego poczucie sensowności wysiłku kulturotwórczego wszczepia się głównie tym, którzy popadają w kłopoty z własnym zdrowiem psychicznym szukając pomocy u psychoterapeutów? Przedstawiciele nowoczesnej psychiatrii stwierdzają, że brak poczucia sensu życia wiąże się