Po tłumie przeszedł szmer, starzec Duban bowiem był w mieście powszechnie znany. Wszyscy odnosili się do niego z szacunkiem i tytułowali hakimem, gdyż był bardzo uczony, zwłaszcza w naukach medycznych.<br>Kiedy hakim Duban zabrał Kamara do domu, nie tylko nie kazał mu wykonywać żadnej pracy, ale nawet polecił służbie, żeby dbała o nowego niewolnika, jak o niego samego. Odtąd dzień w dzień królewicz jadł wykwintne potrawy i pił tylko mleko oraz wodę różaną. Przez cały dzień mógł nic nie robić; jedynie wieczorem hakim Duban wzywał go do swojej pracowni, w której przyjmował pacjentów i przyrządzał dla nich leki - dlatego wokół rozchodził