na handel piwem. Udało się również zablokować inicjatywę zniesienia zakazu reklamy alkoholu (Świątkiewicz, 1997). <br>Najważniejszym aktorem po stronie członkiem lobby antyalkoholowego było w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych Biuro Pełnomocnika Ministra Zdrowia ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Biuro skupiało wokół siebie szerokie grono osób związanych z lecznictwem, jego reprezentanci brali udział w debatach sejmowych. Jego włączenie się do dyskusji nad polityką alkoholową wymusiło na lobby alkoholowym wiele kompromisów. Kompromisowe rozwiązania wypracowywane w toku burzliwych obrad sejmowych raz bardziej zadawalają jedną stronę, innym razem drugą. Problem w tym, że rozstrzygnięcia prawne, które nie satysfakcjonują producentów alkoholu nie są przez nich respektowane (Grudziak-Sobczyk,1993