kolejne etapy żmudnej pracy nad ostateczną wersją polskiego tekstu. O scenicznych zainteresowaniach Wirtemberskiej wiedział L. Dębicki, choć nie miał w ręku autografu Dobrego ojca. Wyznaczył bowiem mylnie czas powstania utworu na okres sukcesu literackiego po edycji Malwiny (1816) i uznał go jednocześnie za zaginiony. Tymczasem translacja jednoaktówki Floriana była literackim debiutem młodej pisarki, a w pierwszym wariancie komedii odnajdujemy dokładną datę zakończenia pracy: &#132;Treptow, 18 novembra roku 1786, o jedenastej w sobotę, w wielkim splinie".<br> Utwór zadedykowała Wirtemberska ojcu, a potrzebę ekspresji uczuć i odwołania się do adresatów o czułym sercu uzasadniała szeroko w przedmowie. Przekładała bowiem typ &#132;comédie