ludzkie staje się cenne, nie czas na samobójczą śmierć. Zwłaszcza, że przyszłość będzie inna - i lepsza.<br><br>Najbardziej znaczące dysproporcje w strukturze samobójstw obserwujemy w dwóch krańcowych grupach: robotników (zwłaszcza górników, stoczniowców, hutników), wśród których wskaźniki śmierci samobójczej obniżyły się najsilniej, oraz wyższego szczebla kierowników ze sfery gospodarki, polityki i administracji (decydentów). Ta druga grupa - w konflikcie z "Solidarnością", najbardziej narażona na stresy i frustracje - była jedyną grupą o podwyższonych w 1981 roku wskaźnikach śmierci samobójczej.<br><br>Po roku 1982, w okresie stanu wojennego, integracja społeczeństwa wokół wspólnych celów i wartości ustępować zaczęła tendencjom dezintegracyjnym. Stany zniechęcenia i frustracji zaczęły, zwłaszcza w środowiskach