zatrudnienia. Pozwolę sobie nadmienić, że gotowość autorów do zaakceptowania rynku kapitałowego spotkała się z ostrą krytyką ze strony tzw. nowych socjalistów rynkowych na Zachodzie. Według Piersona (1995, s. 131): Socjaliści rynkowi z zasady nie mogą uczynić tego decydującego i ostatecznego kroku (inaczej niż wielu neoliberałów) ponieważ właśnie brak rynku kapitałowego decyduje o socjalistycznym charakterze ich programu.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Czy są to jednocześnie opcje transformacyjne? Nie trzeba chyba podkreślać, jak trudne jest imitowanie tego czy innego wzorca. Ma się bowiem w tym wypadku do czynienia nie po prostu z abstrakcyjnym szkieletem, ale z "modelem" ucieleśnionym, mającym te lub inne cechy charakterystyczne dla określonego kraju