nie cieszą się bowiem w Polsce popularnością, a już krytykowanie rozprawy, która doczekała się entuzjastycznego omówienia, właściwie niemal panegiryku, jest szczególnie niewdzięczne. Jest to dla mnie kłopotliwe i z tego względu, że cenię dorobek prof. Fijałkowskiego w zakresie poznania flory Lubelszczyzny i otrzymałem od niego egzemplarz jego rozprawy z uprzejmą dedykacją.<br>Rzeczowa, krytyczna ocena rozprawy naukowej, dokonana oczywiście najlepiej jeszcze przed jej opublikowaniem, jest w ostatecznym rozrachunku dla autora pożyteczniejsza i zdrowsza - pozwala mu bowiem poprawić błędy lub w przyszłości ich uniknąć - niż karmienie go landrynkami. Autorowi, szczególnie w przypadku publikacji obszerniejszych, pomagać winni zarówno recenzenci jak i redakcja.<br>Opinia środowiska