pod zbyt wielką sugestią z góry odgadniętego momentu. Można o nim napisać, że był tragiczny, można go wziąć za przykład buriewiestnika, ptaka czującego burzę. Można też wytknąć mu różne słabości, a przede wszystkim dekadencję, która zawsze jest łatwa do wmówienia i sobie, i innym, przy czym to uświadomienie sobie własnej dekadencji z góry paraliżuje zdolność oporu człowieka albo klasy ludzi, którzy tak na siebie patrzą. Można też zestawić Witkiewicza z inteligencją rosyjską z lat poprzedzających rok 1917 i poszukać różnic albo podobieństw. To samo pokolenie ale inny gatunek grożących klęsk. Nie będę tego próbować. Utrzymuję tylko, że jest on postacią bardzo