kostiumy. Więc "dramat" właśnie powinien królować w teatrze; jak tego dokonać, jakim sposobem słowo ma zdominować teatralne efekciarstwo - o tym milczał. O przyczyny narastającego rozdźwięku Chasles oskarżał i teatr i autorów. Twierdził, iż w czasach świetnych dramaturgów, Szekspira i Calderona, chodzono do teatru, by widzieć w nim człowieka; w epoce dekadencji sceny - poświęcono głębię dla rekwizytów i efektów; sztuka ginie.<br>Dziś dramaty Aleksandra Dumas są niemal zapomniane. Krytycy tamtej epoki inny ustanawiali porządek, zawsze wymieniali je obok dzieł Wiktora Hugo jako sztuki dla teatru romantycznego najbardziej reprezentatywne. Dwa uzupełniające się oblicza teatru, dwa nazwiska pisarzy - mimo że wymieniano je jednym tchem