przekształceniom (prz. <br>156). Charakterystyczna jest tu przewaga rytmiki trójdzielnej, metrum 6/8 i <br>9/8. W wersach Sanctus ­ Sabaoth i Benedictus uwagę zwraca jednolitość ekspresji <br>o rodowodzie chorałowym. Duży skok w górę (w innych głosach septyma) wraz ze <br>słowem Pleni stanowi <br>niewątpliwie nawiązanie do renesansowej Tonmalerei. Ogólnie typ narracji podkreśla <br>deklamacyjność i znajomość tradycji symboliki muzycznego opracowania tekstu.<br> Precyzja motywiczna, "myślenie motywem", miało zapewne wpływ na określony sposób <br>zakomponowania warstwy tekstowej z elementem jego dekompozycji. W Kyrie np. <br>dekompozycja polega na wielokrotnym powtórzeniu, można je określić jako multiplikację <br>(przyjmiemy skrót mult.) wezwań Kyrie eleison i Christe eleison, przy czym zachowana <br>jest