wyrażała się między innymi budową dłoni, a zwłaszcza długością palców. <br>W środowisku, w którym spędzałem większość czasu, stanowiło to raczej powód do wstydu. <br>Zrozumiałem to po wielu latach, w dniu, kiedy otrzymałem długi jak wyciąg z banku list od narzeczonej. Pisała między innymi, że najbardziej nie może znieść widoku moich delikatnych dłoni. Chyba wtedy po raz pierwszy zwróciłem uwagę na to, jak wyglądają moje ręce. To były dłonie, a nie ręce. Dłonie. Długie, wąskie palce, delikatnie kobiece, zadbane i wypielęgnowane dłonie, tak niepodobne do rąk moich rówieśników, pożółkłych od tytoniu, zniszczonych na praktykach w hutach i warsztatach samochodowych. Dłonie, które niczego