że w przyszłych dyskusjach ważnym będzie wyciąganie wniosków z przeszłości Związku. Przede wszystkim przeciwdziałanie tym niebezpieczeństwom, które już niejednokrotnie w trzydziestoletniej historii organizacji dawały o sobie znać utrudniając lub wręcz uniemożliwiając wszelkie dyskusje na płaszczyźnie Związku. Do tego typu niebezpieczeństw zaliczyłbym przede wszystkim z jednej strony podatność społeczności plastyków na demagogię, z drugiej zaś strony nieumiejętność przeciwstawiania się stanowiskom odwołującym się werbalnie do autorytetów. Uległość wobec racji innych wynika w dużej mierze z braku własnych i rzetelnych przemyśleń uwzględniających społeczne powinności sztuki, jednostronne, przesadne podkreślanie autonomii rozwoju twórczości artystycznej. Demagogia znajduje podatny grunt wszędzie tam, gdzie zaciera się istotne różnice i