to porozumienie, a nie układ, do jego zatwierdzenia wystarczyła zwykła większość w obu izbach Kongresu. Izba Reprezentantów zatwierdziła je, natomiast Senat świadomie opóźniał głosowanie. Podenerwowany tym Taft zwołał specjalną sesję Kongresu. Mimo pewnej opozycji, Senat zaaprobował porozumienie w lipcu, do czego - jak pisze historyk dyplomacji amerykańskiej, Alexander Deconde - przyczynili się demokraci, prasa Hearsta i panujący w Waszyngtonie upał. Argumenty, których używał Taft i prasa Hearsta, proponując liberalizację handlu z Kanadą, mogły przestraszyć Kanadyjczyków. Taft i zwolennicy porozumienia twierdzili mianowicie, że ułatwienia handlowe doprowadzą do aneksji Kanady. Jeden z gorących rzeczników wolnego handlu z Kanadą, Champ Clark, oświadczył, że w ten sposób