faktu, że jedyną siłą walczącą z okupantem w Jugosławii była Armia Wyzwoleńcza.<br>Tak więc KPJ, wcześniej aniżeli nastąpiło to w Polsce, nastawiła się na związanie zadań wyzwoleńczo-narodowych z zadaniami objęcia władzy przez siły ludowo-demokratyczne, na dokonanie rewolucyjnego przewrotu na gruncie walki z okupantem. Polityka ta, podobnie jak polityka demokratycznego frontu realizowana przez PPR najpełniej wyrażała interesy narodowe każdego z tych krajów. Wskazywała ona najkrótszą drogę wiodącą do wyzwolenia spod okupacji poprzez wspólną z Armią Radziecką i wszystkimi siłami koalicji antyhitlerowskiej walkę przeciwko faszyzmowi, dawała perspektywę oparcia niepodległości obu krajów na rzeczywiście trwałych podstawach władzy ludowej i radykalnej przebudowy ustroju