pleni. Forman swoim filmem o Mozarcie przypomniał mi właśnie, jak wino wokół niego zamieniało się w wińsko, z okna królewskiej sztuki w plebejską noc. Umierał pokonany wielkim piciem, choć nikt nie wie na pewno, czy nie pomógł mu w tym Salieri.<br> Zawsze byli wśród nas tacy, co poddawali się bezradnie demonowi zła, ginąc przedwcześnie w jego otchłani. Ich dramatyczne losy nieraz stawały się materią naszych smutnych rozważań i literackich opowieści. Tu dla przeciwwagi odwołam się do przykładu jaśniejszego, o którym przypomniał nam Claudio Magris, pisząc sztukę pod tytułem Stadelmann (polska wersja w "Dialogu" nr 3/2000). Stadelmann był przez wiele lat