ku mnie obrazami flamandzkich mistrzów, pełnymi tłustej brodatej zieleni, świetlistych a solennych czerni i złota wytopionego z ochry i umbry.<br>Ukończyws zy biesiadę wychodziliśmy przed dom i patrzyliśmy na wodę lejącą się żelazem w ciemności, milczącą i gładką od swego ciężaru.<br>Za dnia jej powierzchnię co chwila niszczyły wielkie bąble dennych zawirowań, podobnych do leniwych eksplozji, podobnych do stękania lwa.<br>Byle gałąź płynąca wyznaczała potężną wartkość nurtu rzeki, która teraz zdawała się trwać w bezruchu.<br>Aby ją poczuć, schodziliśmy na brzeg i t am dotykaliśmy liny, która brzegi łączyła.<br>Była gruba i spleciona ze stalowych pokrętek, ślizgał się po niej prom