wyszłam roztrzęsiona na korytarz<br>i wielkie jak grochy łzy spłynęły mi po policzkach.<br>12 dni to dla mnie jak wieczność<br>ale nie jestem sama, jest koło mnie osoba,<br>która potrafi mnie wesprzeć w każdej minucie<br>osoba, która chyba wreszcie zrozumiała co czuję<br>mój wspaniały, kochający mnie mąż.<br><br>Jest jeszcze jedna deska ratunku, która może rozwiać moje wątpliwości,<br>to TEST, ale ja nie wierzę testom<br>nie wiem czy skuszę się na taką próbę,<br>czy będę czekać ... cierpliwie ... przecież tyle już czekałam<br>jeszcze ten tydzień potrafię wytrzymać,<br>jestem cierpliwa i pełna nadzei<br>bo na razie wszystkie znaki na ziemi wskazują - na tą pozytywną