gimnastyczka pani Bechlerowa, która napisała dla mnie rolę Ciszy Nocnej. Może nie całkiem dla mnie, ale to ja wychodziłam na scenę w gwiaździstej koszuli i zbierałam oklaski, aczkolwiek nie miałam kłódki na ustach i nocnika w ręku.<br>Moja szkoła, podobna do kawałka różowego tortu... Podręczniki, czytane na początku września od deski do deski. Zapach mokrej tablicy i atramentu w grubych kałamarzach Święto nowych zeszytów i drewnianych piórników, malowanych w kwiatki. Pierwsza wiedza, którą przyjmowałam jak zabawę w łamigłówki i rebusy. Na śniadanie, dzielone obowiązkowo z uboższą Danusią, bułka i jabłko. I znowu różowo i zabawnie w kawiarni Piątkowskiego, choć mogłam tam