prezydent musi słuchać". Senator Charles Sumner powiedział, że Kongres, a nie władza wykonawcza, powinien decydować o sposobie przywrócenia jedności kraju.<br>Johnson nie był jednak typem człowieka, który łatwo dałby się zastraszyć. Uważał się za trybuna ludowego, twierdził, że ma mandat wyborczy, że broni litery i ducha konstytucji Stanów Zjednoczonych przed despotyzmem Kongresu. Było coraz bardziej widoczne, że prezydent i radykalne skrzydło republikanów znajdują się w kolizji. Wybory w 1866 r. jeszcze bardziej umocniły radykałów republikańskich i osłabiły zwolenników Johnsona.<br>Radykałowie uznali te wyniki za mandat do jeszcze większej ofensywy przeciw prezydentowi. Opracowali program rygorystycznej polityki wobec stanów południowych, poddania Południa okupacji