i wreszcie stanął gwałtownie w miejscu, rozbryzgując na wszystkie strony rzadką glinę. Mężczyzna zaklął cicho. Oparł drążek wózka o kolano, by uwolnić ręce i zapalić papierosa. <br>Ciemności panowały nieprzeniknione, choć godzina nie była jeszcze późna. Deszcz siąpił zamieniając powoli gliniastą, tłustą ziemię w błotne grzęzawisko. Gdzieś za szaro-mglistą przesłoną deszczu migotały światełka. Od pola słychać było to bliżej, to znów dalej poszczekiwanie psów - jedyny znak, że w sąsiedztwie są ludzie. <br>Ogieniek papierosa posłużył za latarkę, przeszkodę udało się usunąć spod kół i wózek znów potoczył się gładko. W ciemnościach zarysowały się kontury budynków. Wózek skręcił na lewo i zatrzymał się