minutach mniej więcej ktoś zaczął się tam dobijać, odczuwając istotną potrzebę i wtedy zauważyliśmy jej brak. Gdy nie odpowiadała na stukania, otworzyliśmy śrubokrętem zamek. Leżała w ubraniu w wannie, a z rozciętych żyletką rąk powoli kapała krew. Była przytomna i patrzyła na nas z pewnym zdziwieniem.<br>Pogotowie ograniczyło się do dezynfekcji i opatrzenia powierzchownych, jak się okazało, ran. Na jednej z rąk trzeba było zszywać skórę, przy drugiej obeszło się bez tego. Żyły pozostały się nie naruszone.<br>Pierwszego maja, gdy z kilkoma kolegami wróciliśmy do domu po pochodzie - zastaliśmy mieszkanie ogołocone z większości książek, pustą szafę Moniki i okropny bałagan w