garderobie jeszcze się ktoś wałęsał, ale na dużej sali i na "Sybirze" było już zacisznie. Roman pozbierał ostatnie popielniczki, zgasił światło i oparł się o krzesło.<br>- Aaaa... - westchnął jak po długim płaczu.<br>Czuł się upokorzony wobec tych dwunastu stołów rewiru dwójki. Owa półgodzinna walka z "ogniem", paraliż nóg i mózgu, diabelski smród Barsaca i lodu, wizyta starego Pancera - wszystko to przywiodło mu teraz na myśl banalne powiedzenie starego Jawory: "życie jest ciężkie". Wtenczas kiedy się dzieje źle, człowiek sobie uświadamia, że żyje. Dni ciągną się jak paciorki w pokutnym różańcu, rewir idzie za rewirem od pokoju damskiego aż do "Sybiru" i