kobiet i mężczyzn najlepiej pokazuje - by sięgnąć do argumentów cięższego kalibru - epoka stosów. W czasach gdy tysiące kobiet podejrzanych o czary palono żywcem, na dworach królewskich i zamkach feudałów czarnoksiężnicy, alchemicy, nekromanci i astrologowie uprawiali swój kunszt, ciesząc się powszechnym szacunkiem. Z domniemanych czarownic torturami wymuszano opowieści o kontaktach z diabłem. Johann Faust, który chełpił się publicznie, że zaprzedał diabłu duszę, nigdy nie był na serio prześladowany. Nawet przydrożni, pośledniejsi czarodzieje i kuglarze nigdy nie żyli w strachu, podczas gdy podejrzane o czary kobiety budziły ślepą nienawiść, wstręt i zabobonny lęk. Według Eriki Jong był to męski lęk przed kobiecą seksualnością