przedstawiania tych procesów, podający zarazem ścisły schemat przeprowadzania obliczeń prawdopodobieństwa ich zachodzenia. Te tak zwane diagramy lub grafy Feynmana możemy uważać za obraz ewolucji procesu w czasie. Załóżmy mianowicie, że oś czasu wskazująca kierunek jego upływu przebiega pionowo od dołu ku górze (rys. 3.43). Fotony przedstawiać będziemy na tych diagramach linią falistą, elektrony i pozytony liniami prostymi. Pozyton będzie się przy tym różnił od elektronu zwrotem tej linii, przeciwnym do kierunku upływu czasu. W stanie końcowym przedstawiamy go zatem strzałką wchodzącą do obszaru oddziaływania, w stanie początkowym - wychodzącą. Dla elektronu kierunki te będą przeciwne. W wierzchołku wykresu, tam gdzie spotykają