może jest to zbłąkany człowiek, któremu nieść pomoc się godzi.<br>Wypatrzywszy dobrze drogę do owego okna w górze, jako że noc była, powiadam, księżycowa, ledwie pierwsze promienie słoneczne okolicę oświetliły, zarządziłem pierwsze Mszę Św. w której wszyscy solennie uczestniczyli, a burmistrz Aix, towarzyszący nam w wyprawie, do takowej jak prosty diakon służył. Potem, w stanie Łaski Uśw. w górę między winnicami ruszyliśmy.<br>Krajobraz był coraz piękniejszy i niczego diabelskiego w nim widać nie było. Ten, który był na Sycylii, szedł z nami i powiadał, że i wulkanu tu czuć się nie wydaje: jak wiadomo, diabelski to jest pomiot i cuchnie siarką