taka bledziutka i słaba, że <br>chociaż przyzwyczaiłam się już do jej choroby i nie <br>bardzo zdawałam sobie jeszcze sprawę z jej powagi, to <br>bałam się zmartwić ją czymkolwiek. <br><br>Może dlatego, że wiedziałam, iż Sabinka mieszka teraz <br>tak daleko, że i tak nie mogłaby do mnie przychodzić. <br><br><br>A może po prostu dlatego, że nie pragnęłam już, <br>żeby przyszła. Teraz, kiedy już nie było naszego synka <br>i kiedy nie mogłam już wyobrażać sobie, że w dziurze <br>pod progiem mieszkają krasnoludki. <br><br>Zawsze jednak przed zaśnięciem myślałam o Sabince. <br>Z początku dlatego, że tęskniłam za nią, później <br>dlatego, że wydawało mi się, iż obowiązkiem "wiernego <br>przyjaciela