zbyt szybko dała się podejść takiemu dzieciuchowi. - Tatuś daje ci zapewne pieniądze, żebyś się wyszumiał, a ty oświadczasz się tancerce z knajpy... Zastanów się, co robisz.<br>- Już postanowiłem... Ożenię się z tobą... Będziesz tańczyła tylko dla mnie...<br>Było w nim pragnienie, cierpienie, może potrzeba czułości i zrozumienia. I chyba właśnie dlatego, Iw, tak szybko mu uległaś. Wydał ci się równie samotny jak ty, właśnie teraz, kiedy zabrakło Eduarda. Patrzysz w jego oczy i zastanawiasz się, czy rzeczywiście kocha cię aż tak, jak opowiada.<br>Wzrusza cię ta młodzieńcza miłość, w którą przecież trudno uwierzyć. A szczególnie trudno właśnie tu, w "Adrii", wśród